کودک فقر هستم
رنگ چهره ام
از نوازش تیز آفتاب است
و لباسم با گرد و خاک، آشنا
حرف هایم
همه اش، آه و درد است
همبازی ام آب و گل و
یا شاید
بازی چند بچه گربه مرا بخنداند
برای دیدنم
نیاز به صدا کردن نیست
همین نزدیکی ها
آنگاه که تو
با لالایی مادرانه
به رویای آغوش ستارگان می روی
این سوتر
من به عشق قرص ماه
برف را آب می کنم

(رضا روستا)