در من هزار حرف نگفته 
هزار درد نهفته 
هزاران هزار دریا هر لحظه در تپیدن و طغیانند 
در من هزار آهوی تشنه 
در خشکسال دشت پریشانند 
در من پرندگان مهاجر 
ترانه های سفر را 
در باغ های سوخته می خوانند 
با من که در بهار خزانم قصه های فراوانی ست 
با من که زخم های فراوانی
بر گرده ام به طعنه دهان باز کرده اند 
هر قصه یک ترانه 
هر ترانه خاطره ای دیگر 
هر عشق یک ترانه ی بیدار است 
در خامشی حضورم ، حرف مرا بفهم